Zespół Hornera to zaburzenie, które wpływa na oko i otaczający obszar twarzy tylko po jednej stronie. Inne nazwy tego schorzenia to zespół Bernarda Hornera lub porażenie okulosympatyczne. Może dotyczyć osób w każdym wieku, każdej płci i pochodzenia etnicznego. Czytaj dalej, aby poznać przyczynę zespołu Hornera, objawy i opcje leczenia.
Przyczyny zespołu Hornera
Zespół Hornera wynika z uszkodzenia nerwów współczulnych, które regulują rozszerzenie źrenic i unoszenie powiek. Przyczyny mogą obejmować
- Ukąszenie węża lub owada
- Udar mózgu
- Uraz porodowy szyi i barku
- Uraz lub operacja obejmująca szyję, górną część rdzenia kręgowego lub klatkę piersiową
- Zakrzep krwi
- Migreny lub klasterowe bóle głowy
- Torbiel w rdzeniu kręgowym
- Zapalenie lub rozrost węzłów chłonnych
- Rozerwanie tętnicy szyjnej, która dostarcza krew do głowy i szyi
- Choroby demielinizacyjne, które są zaburzeniami układu nerwowego
- Malformacja Chiari, która wpływa na część mózgu kontrolującą równowagę
- Guz w pniu mózgu, podwzgórzu, górnej części rdzenia kręgowego, szyi, oku, jamie brzusznej, klatce piersiowej lub górnej części płuc.
Według National Organization for Rare Disorders, niektóre przypadki zespołu Hornera występują bez wyraźnego powodu. W innych przypadkach zaburzenie może być dziedziczone genetycznie.
Jaka jest najczęstsza przyczyna zespołu Hornera u dorosłych?
Zespół Hornera występuje z powodu uszkodzenia szlaku nerwowego we współczulnym układzie nerwowym. Jest to część układu nerwowego, która kontroluje funkcje mimowolne, takie jak tętno, ciśnienie krwi, pocenie się, wielkość źrenic i inne funkcje organizmu, które są wymagane do szybkiej reakcji na zmiany w środowisku.
Przyczyny Zespołu Hornera u dzieci
Zespół Hornera często występuje u dzieci z powodu urazu szyi i ramion podczas porodu, wrodzonych wad aorty i nerwiakowłókniaków (guzów układu hormonalnego i nerwowego).
U dzieci jedną z najczęstszych przyczyn zespołu Hornera jest nerwiak niedojrzały. Neuroblastoma to nowotwór, który rozpoczyna się w komórkach nerwowych (zwanych neuroblastami) współczulnego układu nerwowego.
Inne przyczyny Zespołu Hornera
Według National Organization for Rare Disorders, zespół Hornera jest czasami przekazywany rodzinnie. Zazwyczaj jest to jednak zaburzenie nabyte, które rozwija się pod wpływem czynników niegenetycznych. Departament Zdrowia i Opieki Społecznej twierdzi, że nadużywanie alkoholu lub nielegalnych narkotyków, takich jak kokaina i metamfetamina, może również powodować rozszerzenie źrenic i naśladować zespół Hornera.
Czasami nie można zidentyfikować przyczyn zespołu Hornera. W takich przypadkach zaburzenie to nazywane jest idiopatycznym zespołem Hornera.
Objawy zespołu Hornera
3 klasyczne objawy zespołu Hornera to opadanie powieki (opadająca górna powieka), zwężenie źrenicy (utrzymująca się zwężona źrenica po stronie dotkniętej chorobą) i anhidrosis (zmniejszona potliwość) na twarzy.
Oprócz 3 klasycznych objawów wymienionych powyżej, inne objawy zespołu Hornera mogą obejmować:
- anizokorię (zauważalną różnicę w wielkości źrenic obu oczu)
- opóźnione rozszerzenie (otwarcie) źrenicy chorego oka w słabym świetle
- zapadnięty wygląd oka po tej samej stronie
- opadanie powieki do góry nogami (uniesienie dolnej powieki po chorej stronie).
Jak zdiagnozować zespół Hornera?
Pracownicy służby zdrowia mogą zdiagnozować zespół Hornera na podstawie objawów, historii zdrowia, badania fizykalnego oraz wyników badań krwi i badań obrazowych. Obecność opadającej powieki, zwężonej źrenicy i zmniejszonej potliwości po jednej stronie twarzy stanowi wskazówkę. Jednak ostateczne rozpoznanie zespołu Hornera może być trudne, ponieważ przyczyną może być dowolna z wielu różnych chorób.
Leczenie zespołu Hornera
Leczenie zespołu Hornera zależy od jego przyczyny. Objawy zespołu Hornera zwykle ustępują po wyleczeniu choroby podstawowej. W rzadkich przypadkach, gdy przyczyna zespołu Hornera jest nieznana, leczenie może nie być konieczne, jeśli nie występuje ból lub dyskomfort. Sam zespół Hornera nie stanowi zagrożenia ani nie powoduje poważnych problemów. Należy go zdiagnozować i leczyć tylko wtedy, gdy przyczyną zespołu Hornera jest poważna choroba podstawowa.
Jak zapobiegać zespołowi Hornera?
Poza podejmowaniem środków ostrożności w celu zapobiegania urazom szyi i klatki piersiowej, nie ma zbyt wielu sposobów zapobiegania zespołowi Hornera.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29260849